کد مطلب:259410 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:140
قتل ابن سکیت به جرم محبت به امام حسین
متوكل نه تنها به قبر امام حسین علیه السلام اسائه ی ادب می كرد و هتك حرمت می نمود، بلكه در هر كس محبت اهل بیت علیهم السلام را احتمال می داد، زیر شكنجه های گوناگون قرار می داد و به قتل می رسانید و یا بدون محاكمه اعدام می كرد. زندان ها از شیعیان حسین علیه السلام پر بود از جمله آنان یعقوب بن اسحاق خوزی اهوازی معروف به ابن سكیت - با كسر اول و تشدید ثانی - از استادان شعر، ادب، نحو و لغت بود و كتب تراجم 14 تألیف برای او ضبط كرده اند.
وی در عین حال كه از اصحاب امام محمد تقی و علی النقی علیهماالسلام بود و محبت
[ صفحه 251]
فوق العاده به حضرت علی علیه السلام داشت. معلم [1] معتز و مؤید پسران متوكل بود و خلیفه ی عباسی به عللی [2] از وی ظنین و بدگمان بود.
روزی در حال درس از وی پرسید: كدام یك از حسنین علیهماالسلام و این دو پسر من زیادتر دوست می داری؟
ابن سكیت بدون تأمل گفت: قنبر، غلام علی علیه السلام را با تو و این دو پسرت مبادله نمی كنم چه رسد به امام حسن و حسین علیهماالسلام.
متوكل در حالی كه خشم گلوی او را می فشرد، دستور داد زبان او را بریدند، یا از پس گردن بیرون آوردند، ولی در پنجم رجب 244 به شهادت رسید. [3] .
و بنا به نقل «تتمة المنتهی» محدث قمی رحمه الله، متوكل، ابن سكیت را به محكمه قاضی القضات فرستاد، وی پاره ی برهان های سست آورد، از قبیل شمول اهل بیت علیهم السلام در آیه تطهیر به زنان پیامبر نه بر حسنین علیهماالسلام و ابن سكیت قاضی را
[ صفحه 252]
محكوم كرد با آن كه ضمیر در آیه تطهیر «عنكن» نیست كه مخصوص زنان باشد «عنكم» است كه اختصاص به مردان دارد.
و این مرد ضعیف النفس دین فروش از دوران مأمون قضاوت می كرد، در پایان عمرش دین را به دنیا فروخت.
ابونعیم در «حلیة الاولیاء» او را به فسق و لواط ذم و توبیخ كرده و تاریخ، بعد از هزار سال از او به زشتی نام می برد. متوكل او را در آخر عمل به حجاز تبعید نمود و اموال او را ضبط كرد. وی به سال 242 در ربذه درگذشت.
وی در عین حال كه از اصحاب امام محمد تقی و علی النقی علیهماالسلام بود و محبت
[ صفحه 251]
فوق العاده به حضرت علی علیه السلام داشت. معلم [1] معتز و مؤید پسران متوكل بود و خلیفه ی عباسی به عللی [2] از وی ظنین و بدگمان بود.
روزی در حال درس از وی پرسید: كدام یك از حسنین علیهماالسلام و این دو پسر من زیادتر دوست می داری؟
ابن سكیت بدون تأمل گفت: قنبر، غلام علی علیه السلام را با تو و این دو پسرت مبادله نمی كنم چه رسد به امام حسن و حسین علیهماالسلام.
متوكل در حالی كه خشم گلوی او را می فشرد، دستور داد زبان او را بریدند، یا از پس گردن بیرون آوردند، ولی در پنجم رجب 244 به شهادت رسید. [3] .
و بنا به نقل «تتمة المنتهی» محدث قمی رحمه الله، متوكل، ابن سكیت را به محكمه قاضی القضات فرستاد، وی پاره ی برهان های سست آورد، از قبیل شمول اهل بیت علیهم السلام در آیه تطهیر به زنان پیامبر نه بر حسنین علیهماالسلام و ابن سكیت قاضی را
[ صفحه 252]
محكوم كرد با آن كه ضمیر در آیه تطهیر «عنكن» نیست كه مخصوص زنان باشد «عنكم» است كه اختصاص به مردان دارد.
و این مرد ضعیف النفس دین فروش از دوران مأمون قضاوت می كرد، در پایان عمرش دین را به دنیا فروخت.
ابونعیم در «حلیة الاولیاء» او را به فسق و لواط ذم و توبیخ كرده و تاریخ، بعد از هزار سال از او به زشتی نام می برد. متوكل او را در آخر عمل به حجاز تبعید نمود و اموال او را ضبط كرد. وی به سال 242 در ربذه درگذشت.
[1] بنا به نقل «تتمة المنتهي» محدث قمي، نخستين معلم پسران متوكل عمر بن بحرجاحظ بود به علت قباحت منظر وي متوكل ده هزار دينار به او بخشيد و او را كنار گذاشت و ابن سكيت را به جاي او قرار داد.
روزي متوكل از وي پرسيد كه دو پسر من معتز و مؤيد بهترند يا حسن و حسين.
ابن سكيت شروع كرد به نقل فضائل حسيني. متوكل فرمان داد تا او را اتراك در زير پاي خود افكندند و شكمش را بماليدند و به همان سبب وفات كرد.
به قولي در جواب متوكل گفت: قنبر خادم علي عليه السلام بهتر است از تو و پسران تو.
متوكل امر كرد زبانش را از قفا بيرون كشيدند، او را به جهت كثرت سكوت و همت او را ابن سكيت مي گفتند.
(تتمة المنتهي: ص 236).
[2] يك- با شيعيان حسين عليه السلام شبانه به كربلا مي رفت، دو- با منتصر پسر متوكل كه محبت به آل علي داشت روابط مرموز داشت. سه- معروف بود كه لعن يزيد را جايز مي داند در نتيجه لعن متوكل در قاموس وي جايز مي شد.
[3] سفينة البحار: ج 1، ص 636.